با گسترش اینترنت، هوش مصنوعی، شبکههای اجتماعی و متاورس، شاخهای جدید از علوم انسانی با عنوان انسانیات سایبری (Cyber Humanities) شکل گرفته است. این حوزه تلاش میکند بفهمد انسان، فرهنگ و اخلاق در جهانی که بهطور مداوم دیجیتالیتر میشود، چه آیندهای خواهند داشت. پرسش اساسی این است: آیا انسان در عصر دیجیتال آزادتر و آگاهتر میشود یا در دام وابستگی و کنترل تکنولوژی گرفتار خواهد شد؟
انسانیات سایبری به بررسی انسان و جامعه در بستر فضای دیجیتال میپردازد؛ جایی که هویت، اخلاق، رفتار اجتماعی و حتی معنای زندگی در حال بازتعریف شدن است. دیگر فقط ابزارها دیجیتال نشدهاند؛ خودِ انسان نیز وارد مرحلهای از تحول فرهنگی و اخلاقی شده است.
در تئوریهای جدید انسانیات سایبری، هویت دیگر یک ساختار ثابت نیست؛ بلکه پویا، منعطف و چندلایه است. کاربران میتوانند شخصیتهای مختلفی در فضای مجازی داشته باشند و حتی هویت دیجیتال برای برخی افراد مهمتر از هویت واقعی شده است.
یکی از مباحث مهم، اخلاق در هوش مصنوعی است. وقتی الگوریتمها تصمیم میگیرند چه چیزی ببینیم، چه محتوایی منتشر شود و حتی چه چیزی باور کنیم، موضوع مسئولیت اخلاقی مطرح میشود:
چه کسی مسئول پیامدهای تصمیمات الگوریتمی است؟
آیا هوش مصنوعی میتواند اخلاق داشته باشد؟
مرز میان کمک و کنترل کجاست؟

متاورس، بازیهای آنلاین و شبکههای اجتماعی، شکل تازهای از جامعه ایجاد کردهاند؛ جامعهای بدون مرز جغرافیایی اما با قوانین نانوشته.
انسانیات سایبری به این پرسش پاسخ میدهد که:
روابط انسانی در این جهان چه شکلی پیدا میکنند؟
اعتماد، اعتبار و اخلاق اجتماعی چگونه تعریف میشوند؟
عصر دیجیتال علاوه بر فرصتها، چالشهای مهمی نیز دارد:
نقض حریم خصوصی
اعتیاد دیجیتال
دستکاری افکار عمومی
هویتسازیهای جعلی
وابستگی بیش از حد به فناوری
این چالشها نشان میدهد که اخلاق دیجیتال باید همگام با پیشرفت تکنولوژی توسعه یابد.
در کنار نگرانیها، این حوزه فرصتهای بزرگی نیز ایجاد کرده است:
دسترسی گسترده به دانش
امکان گفتوگوی جهانی
ارتقای سواد رسانهای
توسعه فرهنگ جهانی و چندصدایی
اگر جامعه بتواند از این ابزارها هوشمندانه استفاده کند، آیندهای اخلاقیتر و انسانیتر رقم خواهد خورد.
«انسانیات سایبری» تلاش میکند پاسخی برای این پرسش بزرگ بیابد:
انسان در عصر دیجیتال چه کسی خواهد بود؟
اگر اخلاق، آگاهی و سواد دیجیتال تقویت شود، آینده فرهنگ دیجیتال میتواند مسیری روشن و انسانی داشته باشد. اما در صورت غفلت، ممکن است تکنولوژی نه ابزاری در دست انسان، بلکه عاملی برای تسلط بر انسان باشد.
برای مطالعه مقالات بیشتر به سایت خانه متاورس ایران سر بزنید.