خانه متاورس ایران
خانه متاورس ایران
در سال ۲۰۲۵، موزه Moco لندن در محل ۱-۴ ماربل آرک، نمایشگاهی منحصربهفرد به نمایش گذاشته است با عنوان «Heart Space» که مرز میان بدن، داده و هنر دیجیتال را محو میکند. بازدیدکنندگان با حسگرهای ECG (الکتروکاردیوگرام) ضربان قلبشان را ثبت میکنند و این دادهها توسط الگوریتمهای هوش مصنوعی به امواج رنگی، نور و صدا
در سال ۲۰۲۵، موزه Moco لندن در محل ۱-۴ ماربل آرک، نمایشگاهی منحصربهفرد به نمایش گذاشته است با عنوان «Heart Space» که مرز میان بدن، داده و هنر دیجیتال را محو میکند. بازدیدکنندگان با حسگرهای ECG (الکتروکاردیوگرام) ضربان قلبشان را ثبت میکنند و این دادهها توسط الگوریتمهای هوش مصنوعی به امواج رنگی، نور و صدا تبدیل میشوند و در فضایی آینهای و منعطف به نمایش درمیآیند.
نمایشگاه توسط Krista Kim هنرمند کانادایی-کرهای با همکاری شرکت فناوری اخلاقگرا Tenbeo طراحی شده است. بازدیدکننده پس از ایستادن روی پلتفرم مخصوص، ضربان قلب خود را میسنجَد؛ سپس سیستم، آن ضربان را به کلانتصویر دیجیتال تبدیل میکند که در آن، هر شخص بخشی از یک اثر مشترک بصری میشود.
Kim در این زمینه مینویسد: «ضربان قلب، امضای یگانه ماست؛ نشانهای که قابل کپی یا جعل شدن نیست.»
این پروژه در چند سطح اهمیت دارد:
با وجود جذابیت بصری و تجربی این نمایشگاه، پرسشهای جدی هم مطرح هستند:
در دورانی که واقعیت مجازی، دیتامحوری و هوش مصنوعی جریان دارند، پروژههایی مانند Heart Space میتوانند نمونهای از «هنر دیجیتال شهروند محور» باشند. این نوع آثار نه فقط برای مصرف بصری، بلکه برای تأمل، مداخله و تجربه طراحی میشوند. موزهها بیشتر به ارائه تجربهی «شبیهسازیشده» بهجای صرفاً نمایش بصری میپردازند؛ و این روند، فرهنگ هنری را دگرگون میکند.
نمایشگاه «Heart Space» در موزه Moco لندن فراتر از یک اثر هنری است؛ تجربهای از داده، بدن و حضور انسانی در فضای دیجیتال. هنگامی که ضربان قلب شما به امواج رنگی و نور تبدیل میشود، شما دیگر صرفاً بازدیدکننده نیستید، بلکه «ماهیتی دیجیتالشده و در حال تجربه» هستید. این نوع هنر ما را به فکر میبرد: در عصر دادهها، آیا ما «کد» هستیم یا «کنشگر»؟ و چگونه میتوانیم مالک خودمان باشیم؟
برای مطالعه مقالات بیشتر به سایت خانه متاورس ایران سر بزنید.
