دفترکل غیرمتمرکز

ساختار بلاک‌چین: نگاهی به اجزای یک دفترکل غیرمتمرکز

بلاک‌چین یک پایگاه داده توزیع‌شده است که اطلاعات را به‌صورت بلوک‌های به هم پیوسته و رمزنگاری‌شده ذخیره

می‌کند. برای درک کامل این فناوری، باید سه جزء اصلی آن را بشناسیم: بلاک‌ها، هش‌ها و شبکه همتا به همتا (P2P).

بلوک‌ها (Blocks): بسته‌های اطلاعاتی

هر بلوک در زنجیره شامل سه بخش کلیدی است:

داده‌ها (Data): این بخش حاوی اطلاعات واقعی است. در بلاک‌چین بیت‌کوین، این داده‌ها شامل جزئیات تراکنش‌ها (مانند فرستنده، گیرنده و مقدار) است.

مُهر زمانی (Timestamp): زمان دقیق ایجاد بلوک را ثبت می‌کند که برای تأیید ترتیب اهمیت دارد.

هش خود (Hash): یک اثر انگشت دیجیتال منحصربه‌فرد برای آن بلوک است. اگر کوچک‌ترین تغییری در داده‌ها ایجاد

شود، هش کاملاً دگرگون می‌شود.

زنجیره و هش‌ها (Chaining & Hashes): اتصال غیرقابل دستکاری

اینجاست که جادوی بلاک‌چین اتفاق می‌افتد. هر بلوک جدید علاوه بر هش خود، هش بلوک قبلی را نیز در خود

نگهداری می‌کند. این اتصال رمزنگاری‌شده مانند یک قفل عمل می‌کند:

اگر مهاجمی بخواهد داده‌های یک بلوک قدیمی را تغییر دهد، هش آن بلوک تغییر می‌کند.

چون بلوک بعدی حاوی هشِ بلوکِ تغییریافته است، آن بلوک نیز نامعتبر می‌شود و این زنجیره باطل شدن تا انتهای

شبکه ادامه پیدا می‌کند.

این امر، تغییرناپذیری (Immutability) بلاک‌چین را تضمین می‌کند.

شبکه غیرمتمرکز (P2P Network): قدرت جمع

بلاک‌چین روی یک شبکه همتا به همتا (Peer-to-Peer) اجرا می‌شود، یعنی هیچ سرور مرکزی واحدی وجود ندارد.

هزاران کامپیوتر (یا نود) در سراسر جهان، کپی کاملی از این دفترکل را نگهداری می‌کنند.

هنگامی که یک تراکنش جدید رخ می‌دهد، ابتدا توسط نودها تأیید و سپس به‌صورت یک بلوک جدید به زنجیره

اضافه می‌شود. این توزیع بودن باعث می‌شود که سیستم در برابر خرابی یک نقطه یا سانسور مقاوم باشد

نتیجه‌گیری

بلاک‌چین با ترکیب بلاک‌های رمزنگاری‌شده، اتصال مبتنی بر هش و تأیید جمعی در شبکه غیرمتمرکز، سیستمی ایجاد

می‌کند که نیازی به اعتماد به یک طرف ثالث ندارد؛ اعتماد به‌طور ذاتی در ساختار آن تعبیه شده است.

برای مطالعه مقالات بیشتر به سایت خانه متاورس ایران سر بزنید.